Ostatnia kropka postawiona! Robocza wersja powieści
"Plagiat" jest gotowa. Osiemnaście miesięcy pracy, podwójna literacka
ciąża (nigdy więcej!). Teraz depresja poporodowa i ostateczna praca szlifierska
na tekście.
Powstał rozbudowany kryminał
z mocnym, thrillerowym zakończeniem. Miejsce akcji: dzisiejszy Wrocław w „przeddzień”
wielkiego kulturalnego święta – Europejskiej Stolicy Kultury. Miasto toczy wojenka
światopoglądowa między proeuropejskimi postępowcami, a młodzieżową bojówką „narodową”.
Na rynku leje się krew, na wrocławskich uczelniach trwa walka o władzę, tytuły
i pieniądze. Ogólnie jest niezbyt „kulturalnie”, ale w redakcji „Korespondenta”
i tak wszyscy starają się pisać jak najlepiej o kulturze (wszak przygotowania
do ESK 2016 idą pełna parą). Wszyscy, oprócz przekornego dziennikarza Marcina
Farona, który woli bolesną prawdę od patronackiej fasady kulturalnych kłamstw.
Sporo krwi, kilka intryg cwaniackich, w sumie pięć trupów, trzy plany (w tym jeden obyczajowy) i naście tropów
mylących. Dużo tego, intryga w pewnym momencie pękała w szwach, ale dało się ją
dopiąć, jak gorset na obfitym ciele. Pal licho skromność! Marcin Faron tym
razem dał radę, chyba nawet bardziej niż w „Okrągłym przekręcie”. Zmężniał,
robi się z chłopaka dziennikarz śledczy pełną gębą!
